İster demokrat, faşist, kapitalist veya bolşevik ister işçi veya entelektüel olsun, ortalama bir Batılı, "maddi başarı ya da ilerlemeye tapınma" dışında bir başka pozitif “din” tanımaz. “Yaşanan hayatın olabildiğince kolaylaştırılması”ndan ya da yaygın ifadesiyle, “doğanın kısıtlamalarından kurtulmak'tan başka yaşamın bir hedefi olduğuna inanmaz. Bu dinin tapınakları devasa fabrikalar, sinema salonları, kimya laboratuvarları, diskotekler, hidroelektrik santralleridir; rahipleri ise bankerler, mühendisler, sinema yıldızları, büyük sanayiciler ve astronotlardır. Güç ve rahatlığa kavuşma özleminin kaçınılmaz sonucu, ölesiye çalışmaktır. Bu durumda menfaatleri çatıştığında birbirini yok etmeye hazır, tepeden tırnağa silahlı düşman grupların ortaya çıkması kaçınılmazdır. Kültürel alandaki sonucu ise ahlak felsefesi bilimsel çıkar ile sınırlı olan, iyi ile kötünün en büyük ölçütü olarak “maddi başarıyı” esas alan bir insan türünün ortaya çıkmasıdır.
Sayfa 66 - Mahya Yayınları
··
305 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.