Her çocuk özeldir. Cümlesiyle başlayayım. Bütün çocuklar doğumundan hemen sonra aynıdır. Çok güzeldirler. Minikcik elleri ve ayakları vardır. Gülerler, ağlarlar sadece. Onlar ne konuşur ne bir şey istemeyi bilirler. Zaman geçtikçe farklılık ortaya çıkar. Bazılar büyür bazılar ise aynı kalır. İşte romanın konusu aynı kalan iki çocuk Thomas ve mathieu. Zihinsel ve fiziksel engelli olan iki çocuğu anlatır. Bir babanın umutlu bir şekilde çocuk istemesi sonucu birinci çocuğu Thomas engelli çıkar. Babanın diğer babalar gibi bir çocuğu olmadığı için biraz hayal kırıklığına uğrar. Thomas biraz büyüdükçe kamburlaşiyor gelişimi olumsuz yönde etkileniyor. Her seferinde arabinin arka koltuğunda,. baba nere gidiyoruz? Babası: -Eve gidiyoruz. Her seferinde bu soruyu tekrarlıyor belli bir süreden sonra babası artık cevap vermemektedir. Zaman geçtikçe baba başka bir çocuk ister. Ama yine dünyası başına karardı ve iki kere dünyası başına karardı. Mathieu oldu ilk başlarda normal çocuk belirtileri gösteren mathieu doktorun sesizce ve sakin bir şekilde sizin çocuğunuz engelli demesi, yine hayallarin ve umutların yıkıldığını hisseder. Gerçekler daima acıdır ama insan her ne kadar gerçeklerle yüzleşmekten sakınıyorsa da kendini kandırmaktan iyidir. Baba her zamanki gibi iki engelli çocuğuyla ilgilenir, şakalar yapar onların sağlam çocuklar olmasını hayal eder ve ne yapacaklarını yapması mümkünken yapamadıklarını hayal eder. Baba her şeye rağmen soyunun devam etmesini onun arkasında bir nesil bırakmasını ister. Ve üçüncü çocuğu ister. Üçüncü çocuk. Küçücük minnacık ve çok güzel bir kız çocuğudur. Bu kız babanın umudu hayallerinin gerçeğe gerçekleşmesi için bir mucize gibidir. Baba iki engelli çocuğuyla ilgili annelerine şaka yaparken bir anda annesi onları terk edip gider. Ve baba iki engelli çocuğu ve bir kız çocuğuyla kalir. İki çocuğu zaman geçtikçe gelişimleri ters yönde etkileniyor ve gittikçe kamburlaşiyorlar hatta o hale geliyorlar artık gökyüzünü bile goremiyorlar. Babanın sürekli kendini suçlaması bu çocukların böyle olmasını sanki kendisi istemiş gibi daima kendine ben mi yaptim yoksa onlar mı istedi böyle olmasını. Kendine bir suçluluk psikolojisiyle yaklaşıyor... Roman iki saatte okunabilecek türde sade ve akıcıdır. Güzel tasvir ve iç konuşmaları ile insanı o anı yaşatabilecek, düşündürecek ve empati kurdurabilecek bir anlatıma sahiptir.

Nereye Gidiyoruz Baba?Jean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20093,067 okunma

·

230 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Fatih ZEYREK