"Her zaman tok olmak ne iyi! İnsan rahatça uyuyor..." (s.50). Edebiyatımızda ismi, yazdığı roman, öykü, oyun ve şiir gibi farklı türlerdeki eserleriyle en büyük ustalar arasında anılan yazarlarımızdan biri de

Orhan Kemal'dir. O, her ne kadar edebiyatın hemen her dalında eserler vermiş olsa da daha çok toplumsal gerçekçi türde kaleme aldığı romanlarıyla tanınıyor.¹ Bu itibarla onun romanlarının kahramanlarını çoğunlukla köylüler, işçiler, ezilenler, yoksullar, kumarbazlar, sarhoşlar, düşkünler, yaşama tutunmak için çırpınan mutsuz insanlar oluşturuyor. O, günlük yaşamın farklı yönlerini kaleme aldığı romanlarında toplumsal yapı ve alt/üst sınıflar arasındaki çelişkileri büyük bir ustalıkla ortaya koyuyor. Nitekim "

72. Koğuş" da onun bu tür eserlerine örnek olarak gösterilebilecek en önemli yapıtları arasında sayılabilir. 1940'lı yılların hapishane hayatının anlatıldığı eserde 72. Koğuş, hapishanenin en pis, en yoksul ve en düşkün koğuşu. Bu öyle bir koğuş ki insanlar izmaritine zar atıyor, bir yıllık yiyeceklerini gelir gelmez satıyor, çöplerden yemek topluyor, çimento kağıtlarının üzerinde yatıyor, geceleri karanlık, kışları ise ölüm kol geziyor. Bir gün romanın kahramanı Ahmet kaptana, annesinden yüz elli lira para gelmesi üzerine koğuşun çehresi değişiyor. O günden sonra yokluğun ve yoksulluğun pençesinde onurlarını, gururlarını ve insanlıklarını yitiren "adem babalar" için sıcak bir yemeğin, bir ampulün, bir camın, sıcak bir yatağın ne anlama geldiğini daha iyi anlıyorsunuz. Tüm bunlarla birlikte devran değiştiğinde bir kuruş para için vefasızlığın, riyakarlığın, kıskançlığın, kurnazlığın ve sefilliğin bütün yönleriyle nasıl yaşandığına ve böylesi bir ortamda insan haysiyetinin ayaklar altına nasıl alındığına şahit oluyorsunuz. Doğrusu

Orhan Kemal, insanın ve insanlığın cezaevi koşullarındaki tüm hâllerini kısa bir romana sığdırmayı başarmış. O nedenle olsa gerek "

72. Koğuş"u okuyup bitirdiğimde insanları tanımanın en iyi yollarından birinin onları "varlık ve yokluk" içerisinde gözlemek olduğuna yönelik kanaatim bir kez daha pekişti. Kitabı okurken bir yandan yüreğim burkulurken, bir yandan da "insan ve insanlık bu kadar yerlere düşmemeli/düşürülmemeli" düşüncesi zihnimde dönüp durdu. Özcesi, bir hapishane ortamında yaşanan insanlık trajedisini, Anadolu şivesiyle, basit ve olduğu gibi yansıtan bu etkileyici eseri tüm kitap dostlarına içtenlikle öneriyorum. İncelememe, insanın ve insanlığın aslını yitirmemesi dileğiyle son verirken... Sağlıklı ve kitap dolu günler diliyorum! ------------------------------------------------------------ ¹Bknz. tr.m.wikipedia.org/wiki/Orhan_Kemal.

72. KoğuşOrhan Kemal · Everest Yayınları · 20205,5bin okunma

··

2.205 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.