hayat, herkesin karşısına çeşitli imkanlar çıkarıyor. bu kimi zaman bir insan oluyor kimi zaman bir iş kimi zaman bir yolculuk. o an bilge yanımız kalbimize fısıldıyor, "istediğin şey mümkün olabilir; o adımı at, o insana kendini aç, bu fırsatın değerini bil, o yolculuğa çık..."
ama biz o sese güvenemiyoruz. bilgi ve öğrenme meselesine öyle çok takıldık ki hangisi doğru diye düşünmekten kalbimizin sesini duymayı unuttuk. hemen mantıklı mı değil mi daha iyi bir seçenek olabilir mi diye düşünüyoruz. o esnada hayatımızın imkanı kaçıyor. sonrası ah vah. sonrası başkalarını suçlama. sonrası kendine acima. sonrası şikayet. oysa insan ne yapıyorsa kendi eliyle yapıyor, neyi kaçırıyorsa kendi eliyle....
yakınma ve şükür: yaşamaya cesaret edebilenlerle edemeyenler arasına sızmış iki kelime.
Tuba Karacan
·
133 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.