Haz: İyi Nesne ve Nefret: Kötü Nesne
Psikanalizle ilgili okunması gereken önemli kitaplardan biri. Erken çocukluk dönemine, ödipal çatışmaya, bebeklerin anne memesiyle olan saldırgan ve sevgi dolu yatırımlarına değinen bir kitaptı. Çoğunlukla Klein; oyun terapisiyle çocukların ruhsal bastırmalarına, ketlenmelerine odaklanıyor ve bunları nasıl analiz edip hafiflettiğini anlatıyor. Bastırmaların kaynağını anne memesiyle olan ilk ilişkiye yoruyor ve sütle doymanın verdiği oral hazzın, iyi nesnenin; sütten mahrum bırakılmanın verdiği acının da, kötü nesnenin temeli olduğunu iddia ediyor. Yani sevgi ve saldırganlığın kaynağı da burada. Hayatımız boyunca insanlarla ve dünyayla kurduğumuz iyi ya da kötü ilişkiyi yani nesne ilişkilerini de bu temele oturtuyor. Epey tatmin edici bir düşünce.
Suçluluk duygusunun temelini de bu ilk anne bebek ilişkisine dayandırıyor. Çocuklarda suç konusunda da epey kafa patlatmış bir psikanalist. Suç işleyen çocukların üstbenliklerinin olmadığını savunanlara karşı farklı bir görüşte bulunuyor: suça eğilimli çocukların daha katı ve farklı bir üstbenlik yapılanmaları olduğunu iddia ediyor mesela. Bu daha mantıklı bir görüş. En mantıklısı da daha önce alıntıladığım şu görüşü: "...suçlu; zulme uğradığını hissettiği için başkalarına zarar verir." Muhtemelen bebek annesinin aktarımıyla bağlantılı olarak fazla zulmedilme hissetmiş, bu his ileriki yaşantısını da etkilemiş. Suçluları rehabilite etmek ve suç eğilimli insanları psikanalitik terapi uygulamak konusunda önemli bir ipucu bence bu.
Klein'in psikanalizle ilgili tespitlerini genel olarak mantıklı buluyorum. Fakat bu kitapta bence fikir tekrarına çok fazla düşmüş, daha az sayfayla kendini daha iyi ifade edebilirdi. Vaka analizleri güzeldi, kitabın ilk yarısında beni çok şaşırtan analizler vardı. Ancak psikanalizde genel olarak bir türlü kabul edemediğim bazı düşünceler de var. Klein'da da bu vardı ve bazı açılardan ona katılmıyorum maalesef. "Yok artık, daha neler!" diye diye okudum bazı yerleri. Bazı düşüncelerini aşırı ve bazı analizlerini sırf psikanalitik kurama uysun diye öyle yorumlamış gibi hissettim. Bu tamamen şahsi düşüncem. Bence çocuğun düşlemleri bir yetişkin gözüyle bakılarak çok soyut ya da aşırı değerlendiriliyor. Ama çocuklarla da oyun yoluyla analiz yapmasını çok doğru buluyorum, kendi döneminde çocuklarla psikanaliz yapılabileceğini savunması ve bu yoldaki uğraşı takdire şayan.
Sevgi, Suçluluk ve Onarım
Melanie Klein
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.