Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz ailenin mutsuzluğu kendine göredir… Böyle başlıyor Tolstoy’un Anna Karenina’sı. Kitap oldukça sarsıcıydı. Kitap klasik bir pembe dizi tadında başlasa da yazarın toplumsal analizleri ve karakter çözümlemeleri ile dallanıp budaklanan bir hikayeye dönüşüyor . Hiç beklemediğim bir son ile bitiyor. İki ana hikaye var kitapta Levin ve Anna ‘ nın ayrı hikayeleri… Okurken düşündürüyor. Ayrıca kitabın son bölümünde Türklere de değinilmiş olması kitabın yazıldığı dönemi in tarihteki yerini okuyucuya hatırlatıyor….
Beni bu kitap ile tanıştıran canım, iyi ki varsın :)
