“Yalnız cismim değil, ruhum da, aralarında bir uyuşma olmaksızın, kalbimde sürekli zıt gidiyorlardı. Garip bir dağılma ve bölünmeden geçiyordum sürekli. Bazen bir şey düşünüyor, buna kendim de inanmıyordum. Bazen içimde kendime karşı bir acıma duygusu belirliyor, ama aklım ayıplıyordu beni. Birisiyle konuşsam, bir şey yapsam, türlü konularda söze karışsam; gönlüm başka yerde oluyordu, aklım başka yerde ve ayıplıyordum kendimi. Dağılan, çözülen bir kitleydim ben. Sanki ben hep böyleydim, böyle de kalacağım. Acayip, biçimsiz bir karışım.”
Sayfa 52 - Yapı Kredi Yayınları
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.