- Bir tek dost vardı: Sen. Başkalarına imâ ile bile söylemekten çekindiğim en mahrem şeyleri bilen insandın sen. İçimdekileri, siyah bir masa üstündeki beyaz yuvarlaklar gibi tane tane görüyordun. Sen, kavline ve vicdanına yaslandığım bir tek adamdın. Birdenbire çekiliyorsun ve ben kapaklanıyorum. Hem yalnız çekilsen, âlâ; tekmeyi karnıma basıyorsun.
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.