Gözlerimizi aynı sabaha açıyoruz. Aynı güneşe açıyoruz. Bir günün seyrini değiştiren şey bizim içsel dünyamız oluyor. Hayatta kalma mücadelemiz, arzularımızı ve gayelerimizi kurutuyor. " İsmimiz söylendiğinde kimse başını uzatmıyor yüreğimizden; kafamızı çevirmemiz, bakmamız, yememiz, gülmemiz, okumamız, oturmamız…Herşey prosedür gereği.Kendi yarattığımız yaşamda kaybolduk.Hasta değiliz, deli değiliz; sadece kim olduğumuzu bilmiyoruz artık. "