Kent izin vermiyordu insanın düşünmesine, yalnızlıkla yüzleşip kendini tanımasına, izin vermiyordu.
Bu karmaşa, bu süreklilik, bu sefil sosyal olmaya çalışma çabası yüzünden.
Her şey çok hızlı, çok hızlı oluyor.
İnsan, kaybolmuş bu düzenin içerisinde.
Her şey artık tek düze. Kent, insanın kendini tanımasına izin vermiyordu.
Oysa bu, hayattaki en büyük sorulardan biriydi.
Her neyse, dışarıda hafif bir yağmur var. Şemsiyemi alıp çıkıyorum ben. Bir şeylere ayak uydurmaya çalışan bu kalabalığın içine dalıyorum.
Kulaklarımda yalnızlığın melodisi, termosumda kahvemle, kaybolmak için yürüyeceğim yine bu akşam.