Otoritatif:Otorite yanlısı ve hoşgörülünün karışımı
Dünya çapında ebeveynlikle ilgili çalışmalar yapan insanlar, bu farklı stilleri genellikle dört temel kategoride topladı: Otorite yanlısı ebeveynler sıkı disiplinci, "çünkü ben öyle diyorumcu" ebeveynlerdi. Hoşgörülü ebeveynler, anlayışlı ve çatışmadan kaçınma eğilimindeydi. Ebeveynden çok arkadaş gibi davranıyorlardı. İhmalkår ebeveynler tam da kulağa geldiği gibiydi: Duygusal olarak uzak ve çoğu zaman orada olmayan. Aynı zamanda muhtemelen yokluk içinde yaşıyorlardı.
Bir de dördüncü seçenek vardı: Otoritatif. Kelime, otorite yanlısı ve hoşgörülünün karışımı gibi bir anlam içeriyordu. Bu ebeveynler iki şey arasında tatlı bir yerde duruyordu: sıcak, duyarlı ve çocuklarına yakın fakat çocukları büyüdükçe onlara keşfetmek, başarısız olmak ve kendi seçimlerini yapmak için özgürlük veriyorlardı. Otoritatif ebeveynler çocuklarını yetiştirirken net, belirgin sınırlar ya da bir araştırmacının dediği gibi "üzerinde hiçbir şekilde tartışmadıkları kurallar" da koyuyorlardı.
Doug Lemov Teach Like a Champion adlı kitabında, "Cana yakınlık ve sıkılığın zıt kavramlar olduğuna inanmak üzere sosyalleştik" der. "Gerçekte ne derece cana yakın olunduğu, sıkılık derecesini bağlamaz ve aynı durum tam tersi için de geçerlidir." Hem cana yakın ve samimi hem de sıkı olmayı başaran öğretmenler ve ebeveynler, çocuklarla uyumlu bir ilişki kurarken onların güven ve saygısını da kazanıyordu.
Sayfa 118
·
2 artı 1'leme
·101 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.