Depresyonda, hayat seni kusuyor gibi gelir önce. Yaşamdan dışarı itilen, istenmeyen, kendisine pay düşmeyensindir. Gel gör ki, depresyonunu tanımaya, dinlemeye, anlamaya, onun sayesinde kendinle yeniden ve belki hiç olmadığın kadar dürüstçe konuşmaya başladığında; hayatın seni kusmaya değil, yeniden doğurmaya çalıştığını fark edersin. Acının şükrana dönüştüğü yer, tam orasıdır.