“Büyülü gerçekçilik ustası” olarak bilinen ve hiç roman yazmayan Borges, düzyazılarından çok şiir yayımlamış... Daha önce Kum Kitabı'nı okumuş ve üslubunun hayranı olmuştum. Şiir okumanın tutkunu olmayan biri olarak, bazı şiirlerini defalarca okudum. Sahiden, bu okuduğum en iyi şiirlerden biri olsa gerek: “Kırılgan küren elimde. Ve zaman Büküyor ikimizi de, biz farkında olmadan, Bu akşam saatinde, unutulmuş bir bahçede. Senin tüy gibi gövden havada nem içinde. Kokunun yoğun ve sürekli yayılışı Yaşlı ve yıpranan yüzüme yükseliyor. Ama ben seni bir düşün katmanları arasında Ya da bu bahçede bir sabah görmüş olan o çocuktan Çok daha uzun bir zamandan beri tanıyorum. Güneşin beyazlığı senin olabilir, Ayın yaldızı ya da zafer kazanmış kılıçtaki Kurumuş kırmızı kan lekesi de. Ben körüm, bir şey de bilmiyorum. Ama Gidilecek daha çok yol olduğunu ve her şeyin Eşyanın sonsuzluğu olduğunu görüyorum. Sen Müziksin, ırmaklar, gökler, saraylar, meleklersin, Ey sınırsız, gizdeş sonsuz gül, sonunda Tanrının benim ölü gözlerime göstereceği.”

Sonsuz GülJorge Luis Borges · İletişim Yayıncılık · 20161,082 okunma

·

92 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.