Sanatlı söyleyişe tepki olarak eylemsellik ön planda tutulmuştur. Çok fazla fiil kullanılmış olup bu sebeple sıfatlara az yer verilmiştir. Hayatın içinde kullanılan en sıradan ifadeler ve şahıslar şiirde görülür. Sanatsal yapmacıklığa düşmemek için şiir estetiğinden uzak kelimeler kullanılmıştır. Şiir konuşma dili havasındadır. Şiirde şiirsel üslup yoktur. Öyle ki sıradan bir insanın ayakkabısının ayağına vurması dahi şiirde bir konu halini almış olarak gözümüze çarpar. Şiirin sonundaki;
"Ölüm Allah'ın emri,
Ayrılık olmasaydı. "
ifadesi şairin günlük dili kullanmış olduğunun bir örneğidir.
Türk şiirinde 'nasır' kelimesi ilk defa bu şiirde kullanılmıştır.
Şiir üç bölümden oluşur:
Birinci bölüm;
Süleyman Efendi o zamana kadar ölümü üzerine şiirler yazılan kişilerin aksine, kendi halinde sıradan bir vatandaştır. Şiir aynı zamanda halkın içinde mütevazi bir hayat yaşayan insanların yaşam biçimini Süleyman Efendi'nin kişiliğinde gözler önüne seriyor.
İkinci bölüm;
Şair, Shakespeare'in 'Hamlet' trajedisine atıfta bulunuyor. Bölümde geçen 'to be or not to be' sözü için mesele falan değildi öyle kendisi için ifadesinde kendini buluyor. Bu dizelerden Süleyman Efendi'yi varoluşla ilgili pek fazla yormadığı sonucu ortaya çıkıyor. Şair; "Bir akşam uyudu, uyanamayıverdi" ifadesiyle Süleyman Efendi için ölümlerin en güzelini seçiyor. Uzun süre acı çekmeden, aniden adeta uykuya yatmış gibi bir ölüm.
Üçüncü bölüm;
Şair, ölümü rüzgara benzetiyor. Bu öyle bir rüzgar ki Süleyman Efendi'den geriye hiçbir şey bırakmıyor.
