Toprak Ana... İkinci dünya savaşından nasibini alan bozkırın ortasında bir Kırgız köyü. Aytmatov savaşın her yerde aynı renk koktuğunu bütün zulmetiyle bize resmediyor. Acıyı, gözyaşını, ayrılıkları.. Toprağa tohum ektiğiniz zaman toprak ana aş veriyordu,sevgi veriyordu,umut veriyordu, yaşamın bütün akidesini sunuyordu bize. Ama toprağa silah,bomba ekildiğinde acı veriyordu, ayrılık,hasret veriyordu, gözyaşı veriyordu. Aytmatov savaşın gerisinde kalan iki kadına; Tolganay ve Aliman' a yüklediği misyon ile kadının hayata dahil edilmediği toplumlarda yaşanabilecek sıkıntıların ve sıkıntılar karşısındaki çaresizliğin röntgenini çekip önümüze koyuyor. Acıyı her daim insanın ensesinde hissetiren Aytmatov savaşın girmediği toprak, girmediği ev ve girmediği yürek yoktur şiarıyla savaşın çirkin yüzüne bir başka pencereden ışık tutuyor.