“FAKAT MÜZEYYEN, BU DERİN BİR TUTKU!…”
Kısacık sayfalara sığan bir dolu boşvermişlik felsefesi. ‘Bu derin bir tutku,’ dediklerimizi etrafımız anlamaz, biz de neyi anlamadıklarını anlamlandıramayız ya, işte öyle bir kitap bu.
Konu kopuk ama cümleler güzel ve derin. Ve cümlelerin hatrına sevilen kitaplar vardır ya, öyle bir durum işte..
Kitapta Oğuz Atay havası da var, içsel konuşmaların aslında çok tanıdık olduğuna kanaat getirmeniz mümkündür, ki çoğu insan bu iç konuşmalarla hayata tutunuyor..
Yazma tutkusunda olan bir adamın kopuk bir hikâyesi. Bir sayfada ‘Müzeyyen nasıl çekiyorsun bu adamı,’ diye düşünebilirsiniz, ama sayfayı çevirince de ‘Sakın bırakıp gitme, Müzeyyen,’ diyedebilirsiniz. Böyle de bir kitap.
Karakter bir güldürdü, bir kızdırdı. Sonu da nasıl bitti derseniz, bitmedi. Bazı hikâyeler vardır ya hani, ‘Bitse ne olur, bitmese ne olur?’ Bunun gibi..
Okumak ve izlemek isteyene, kitabın aynı adla 2014 yapımı filmi de var. Filmde konu ön planda, kitapta ise cümleler..
Kitabın kısa olması, bir çırpıda okuma fırsatı veriyor. Yazarın farklı ve özgün bir kalemi var. Kalemini beğenmişken hemen ardından bir kitabını daha okudum. Benim gibi farklı yazar arayışında olan varsa, 
İlhami Algör’ün kitaplarına mutlaka baksın derim…
·
3 artı 1'leme
·1.885 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.