Ahmet Altan'ın okuduğum ikinci kitabı Gece Yarısı Şarkıları. İçinde en beğendiğim deneme Ten ve Hüzün. Ki onu kitabı okumadan önce de biliyordum zaten. Bence Ten ve Hüzün kitaptaki diğer denemelerden çok daha fazla övgüyü hak ediyor.
Kitabı genel anlamda beğendim fakat aynı kalıpları neredeyse her denemede geçirmesi (hatta bazen birkaç satır aralıklarla) beni rahatsız etti. Bir yerden sonra aynı satırları her denemede tekrar okuyormuş hissi verdi diyebilirim. Bunun dışında değindiği çok iyi noktalar da vardı. Deneme alanında özellikle bir okuma yapmak istesem tercih eder miydim