Kuşu avuçlarımın arasına alıyorum, okşuyorum. Kanatları kırılmış.
"Yürekleri kırılan dostlar asla geri dönmez" diyor. "Şehre git. Orada hala ışık var. Yüzünü solgunlaştıracak bir ışık var orada, ölüme benzeyen bir ışık. Aşkı bilmedikleri için mutlu olan insanların olduğu yere git. O kadar doygundurlar ki, ne birbirlerine ne Tanrı'ya gereksinim duyarlar. Geceleri kapılarını sıkı sıkı kilitleyip hayatın geçmesini sabırla beklerler."
"Evet biliyorum" diyorum yaralı kuşa. "Yıllar önce bir şehirde ben de kendimi yitirmiştim. Hiç kimseyi tanımıyordum. Nerede olduğumun bu yüzden önemi kalmamıştı. Özgür ve mutlu olabilirdim, çünkü o zamanlar kimseyi sevmiyordum"
Sayfa 70 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.