Aşkınlık olan verili içtenliğin mutlak yadsınmasına tutunan içtenliğin aşkınlığının paradoksu içinde uç bir erdem vardır. Bunun nedeni verili içtenliğin her zaman yalnızca içtenliğin bir zıttı olmasıdır, çünkü verili olmak zorunlu olarak bir şey biçimindeki varlıktır. Bu çoktan, zorunlu olarak içtenliğinin ayrı olduğu bir şey olmaktır. Aslında kaybedilen içtenliğin bulunduğu yer şeyler dünyasının çıkışındadır.Ama gerçekte şeyler dünyası kendi başına bir dünya değildir ve saf bir kavranılabilire doğru olan saf aşkınlık (aynı zamanda uyanışın içinde bir kez saf kavranılamayan olan) duyarlı dünyanın içinde hem çok fazla tamdır ve hem de güçsüzdür.