Lisede okulun son günleri neredeyse bomboş sınıfta filmini izlemiştim.. Yıllar sonra öğrendim bir kitaptan esinlendiğini tabii ki alıp okudum. Filmi çok sevmiştim benim için özel bir anlamı vardı ve en az filmden etkilendiğim kadar kitaptan da etkilenmiştim. Kâh siyasi kâh toplumsal referansları çok hoşuma gitmişti, aşkın masumiyeti, saflığı, içindeki çatışma... Mesela filmde sürekli bir yolculuk içindeydi karakterler, eee ben de öyleydim... Tekrar filmi izlediğimde filmin kitaba bu kadar sadık olması ayrıca mutlu etmişti beni. Bende yeri ayrı olduğu için tarafsız bir inceleme yapamayacağım buraya kadar okuduysan kitaba dair havalı,çok bilmiş cümleler bekleme benden... Sadece şunu belirtmek isterim , kitapta şöyle bir cümle geçiyor: “Kitapların da bir kaderi vardır...” Ben bir kitabı okurken altını çizerim yüreğime değen yerlerin... Bunu da çizdim... Sonra o altını çizdiğim yerlerin olduğu kitabı artık tanımadığım birine hediye ettim ki filmi de lisede beraber izlemiştik... Yıllar geçmiş üzerinden... Geçenlerde kitaplığımı dizerken bu kitabın bende olmadığını fark ettim. Nasıl olmazdı bu kadar sevdiğim bir kitap başta şaşırdım hatta kitabı aradım... O kadar unutmuştum ki, kitabı verdiğimi bile kazıyıp sökmüşüm aklımdan... Veshasılı kelam filmi, filmi izlediğim yılları unutmak için eski bir baskısını geçenlerde sipariş ettim yeni baskısında filmin kapağı vardı zira... Bu baskısının bir zamanlar bende olduğunu, bu kitabı okuduğumu, hediye ettiğimi gene unutacağım... Ne yapalım bu kitabın da kaderi buymuş... Unutulmakmış...

Uzun HikâyeMustafa Kutlu · Dergâh Yayınları · 202336,4bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

127 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ɱuhaɱɱed⸙