Ad, aşıkları birbirine yaklaştıran bir köprüdür. Ama o, aynı zamanda onları ayıran uçurumdur da. Ad, yalnızca ötekini göstermez, aynı zamanda tüm birleşme, bir olma çabalarına karşın, öteki olarak kaldığının sembolüdür. Aşıkların, bireyselliğin engellerini aşmak karşısındaki güçsüzlüklerinden ötürü çektikleri acıyı ve imkansızlığı simgeleştirir. Bir olmayı çok isterler, ama iki kişi olarak kalırlar. En samimi birleşmede bile ayrıdırlar. Ayrılık düşüncesi onları ürpertir; ama birlikte midirler, aşk bir olma mucizesini gerçekleştirmiş midir?
Sayfa 52Kitabı okudu
-Theoder_Reik556.jpg){kind=small}
··
112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.