''Seni seviyordum, diye düşünüyordu Antal, seni hiç eleştirmeden, bir daha asla sevemeyecek , sevmek istemeyecek kadar sevdim. Ben sana aittim ama sen benim değildin ; kollarımın arasındayken bile benden uzaksın. Bazı geceler seni sarsarak uyandırıp parolayı zorla ağzından almak, sana kavuşmak için nereye gitmem gerektiğini nihayet söyletmek gelirdi içimden. Senin bir bencilden başka bir şey olmadığını, kendini ancak işini aksatmayacak ölçüde verdiğini anladığımda umutsuzluğumun olanca gücüyle hıçkıra hıçkıra ağladım. Ama sen hıçkırıklarımı duymadın ; duymuş olsaydın bile bunun bir düş olduğunu sanırdın, zira beni sayar ve severdin ve sana göre bir erkeğin ağlamaması gerekirdi.'' [sayfa 220] İyi ki okumuşum dediğim bir kitap oldu. Kitaba gelirsek ; Kitabın kahramanlarından Etelka eşini kaybettikten sonra benliğinin tamamlayıcısı olan taşradan ayrılıp şehre yeni bir hayata başlamak adına kızı Izanın yanına taşınıyor. Çok uzun süredir ayrı ve bambaşka hayatlar yaşayan anne kızın güzel hayallerle çıktıkları birlikte yaşamı konu alıyor tabi bununla beraber hayatlarındaki başka ilişkileri, bu ilişkilerin getirdikleri veya götürdüklerini de okuyoruz. İlişkilerdeki empati eksikliği ve onun getirdiği çatışmaları o kadar güzel bir biçimde bize sunmuş ki yazar ; kitabı okurken tek bir suçlu bulamıyorsunuz. Karakterlerin penceresinden olayları gözlemledikçe hepsini kendince haklı buluyorsunuz. Yine de Iza'ya çok ısındığımı söyleyemem. Etrafında olan şeylerden bu kadar bi' haber olması bana biraz garip geldi. Kitapla ilgili son söyleyeceğim şeyse bence bu sadece Izanın şarkısı değildi. Çok görünmeseler bile Lidia dahil olmak üzere hikayedeki tüm karakterlerin birlikte söylediği bir şarkıydı bu.

Iza'nın ŞarkısıMagda Szabo · Yapı Kredi Yayınları · 20203,504 okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

b’