"Nereye, nereye gidiyoruz bunca telaşla. Nerden geldiğimizi unutan bir avuç insanken nereye neye bu telaş." Okadar güzel bir kitaptı ki hiç bitsin istemedim. Halbuki keşke hiç yazılmasaydı dediğim halde. Neden mi? Çünkü bir asırdır yaşadığımız acılar, çektiğimiz çileler Öyle anlamlı ve güzel kaleme alınmış ki güler misin, ağlar mısın cinsinden.. Kitabı okurken şunu fark ettim ki biz insanoğlu arkamıza bakıpta ders almamız gereken şeyleri çok yanlış anlamışız. Hatalarımızdan hiç ders çıkarmayıp aksi gibi daha fazlasını yapmışız. İlerlemenizi gereken konularda sadece daire ciziyor durup her defasında en başa dönüyoruz. Oysa hep en baştan şikayet ettiğimiz halde... Kitapta 80 ve 90'ların tadından yenmeyen güzelliklerinden! bahsediliyordu. Bir bebeğin gülümseyişinden, bir serserinin sohbetinden keyif alan bir insan topluluğundan bahsedilmiş. Sanırım o güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler.. Teknolojinin bizi getirdiği evrenden. İnsani olan özelliklerimizi nasılda yitirdiğimizden... Okadar ki en son sokakta birine ne zaman tebessüm ettim sorusu yankılanıyor şuan zihnimin duvarlarında. En son ne zaman içten tebessüm ettin?... Umarsızca sürüklendiğin boşluk NEREYE gidiyor....

Nereye?Can Dündar · İmge Kitabevi Yayınları · 2011464 okunma

··

55 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.