Tarım devriminin başlarında ve ortalarında, ölümden haftalar ya da aylar sonra cesetleri çikarıp kafataslarını almak yaygın bir uygulamaydı. Kafatasları daha sonra ailenin evinde veya köyde ortak bir alanda sergile
nirdi. Fransız arkeolog Jacques Cauvin, Kafatasları aslında evin zeminine duvar boyunca dizilirdi. Kırmızı kilden topaklar eve getirilip, kafataslan yuvarlanmasın diye destek olarak kullanılırdı. Böylece kafatasları herkesin
görebilecegi șekilde sergilenirdi..Kafataslarının sanat eseri gibi düzenlenmesi yeni bir şeydi," diye belirtir.