(Spoiler İnceleme) Serinin 2. kitabını şimdi bitirdim. İlk kitapta süregelen heyecan aynı şekilde bu kitapta da devam ediyor. Kitapta beni en çok etkileyen bölüm tartışmasız zin carla adı verilen Örümcek Kraliçe tarafından bahşedilen ölmüş birini tekrardan hayata bir yaşayan ölü(ruh tayfı) olarak getiren ayindi. Bunun nedeni ilk kitapta kurban edilen çok içselleştiğim bir karakter olan Menzoberranzan'ın en iyi silah ustası Zaknafein üzerinde uygulanmış olmasıydı. Matron Malice oğlu Drizzt Do'urden i öldürebilmek için bu yöntemi seçmişti fakat işler istediği gibi gitmeyecekti. Zaknafein bir ruh tayfı olarak Dirizzt le son karşılaşmasında kendi gerçek benliğine ulaşıp Drizzt'le(oğlu) iletişim kurması pahabiçilemezdi. Her ne kadar Drizzt Zaknafein ile tekrar bir arada olabilceklerini düşünsede Zaknafein ona bunun mümkün olmadığını fakat huzur içinde olduğunu bildirdi. Oğlundan bu topraklardan dünyanın öbür ucuna dek kaçmasını isteyen Zaknafein'in son sözü "Bizim için" oldu ve bedeninin hükmünü son bir kez kazanmışken ruh tayfı olan tarafının oğlu ile mücadele etmesini engellemek amacıyla kendini asit gölünün boşluğuna bıraktı. Sanırım bu Zaknafein'i son görüşümüzdü. Diğer yandan bir pech olan Drizzt'in dostu Clacker'in ölümü ve Drizzt'in yüzey'e yalnız göç etme kararı alıp diğer bir dostu olan Belwar ile vedalaşması kitapta beni ayrıca üzen olaylardı. Tek tesellim olarak kitabın en sonundaki cümleyi paylaşıyorum. " Guenhwyvar, yanında bağlılıkla duruyordu ve Drizzt, panterin daima öyle kalacağını biliyordu."

SürgünR. A. Salvatore · Laika Yayıncılık · 2010900 okunma

·

109 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.