Benlik sevgisinin ve insandaki bu ben’in mahiyeti sadece kendini sevip kendini düşünmektir. Fakat elden ne gelir..? Sevdiği şeyin, yani benliğin zaaflarla ve sefaletle dolu olmasını engelleyemez. Büyük olmak ister ama kendi küçüklüğünü görür; mutlu olmak ister ama kendi zavallılığını görür; kusursuz olmak ister ama kendini kusurlarla görür. İnsanların saygı ve sevgisine mazhar olmak ister ama kusurlarının sadece, insanların hoşnutsuzluk ve horgörüsünü hak ettiğini görür. Kendisini içinde bulduğu bu rahatsızlık, hayal edilebilecek en adaletsiz, en cani tutkuları doğurur. Çünkü benlik, kabahatleri konusunda kendisini ikna ve ihtar eden bu hakikate karşı, amansız bir nefret beslemeye başlar..!
Olvido
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.