Sabine’in ahşap kapıyı okşayan işaret parmağının o kristal kemiği yok mu, o hayat oluyordu işte Tommy için, o parmak bu kapıya her değdiğinde Tommy yerleri ve gökleri yaratan Tanrıya şükrediyordu, iyi ki başka biri değilim Tanrım, diyordu, iyi ki başka bir yerde değilim.