Hikâye: Çobanın Tesbihi...
Çobanın biri kendi kendine, Rabbine hamd ü senalar etmektedir: "Ey
Rabbim," der, "Nerdeysen bir iste, sana koyunlarımın en güzel sütlerinden vereyim, yastığımı sana vereyim de yatasın... vs. vs."
Böyle sözler sarf ederken, Hz. Musa onu duyar, kızar: "Bu yaptığın ne kadar yanlış!" der. "Hiç Allah böyle senin söylediğin gibi, bir insan gibi olur mu? Allah hepsinden uzaktır. Sakın böyle şeyler söyleme, sus!" diye çobanı azarlar. Çoban birden alt-üst olur, çok pişman olur. Allah'ı anmayı bırakır ve hızla oradan kaçar. Ama Allahu Teâlâ hemen Hz. Musa'yı uyarır: "Sen ne yaptın!" der, "Kulumun kalbi benim sevgimle dolu idi, kendi elinden geldiğince beni anmakta idi. Sen onu neden azarladın! Belki diliyle âdâba en uygun şekilde beni anmasını bilmiyordu, ama hâliyle beni tesbih ediyor, bana şükrediyordu."
Hz. Musa bu ikazın ardından yaptığına pişman olur, çobanın peşinden koşar, "Sen istediğin gibi Allah'ı anmaya devam et" der. Ama çoban
da zaten artık eski hâlinden tevbe etmiştir.
(Mesnevi'den)
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.