Münif Paşa'ya ait bir anekdotta anlatılan zalimlerinin zulümlerine sesiz kalanların yakınları konusundaki sözü ibret vericidir.
İkinci Abdülhamit devrinde Münif Paşa, Maarif Nazırı (Milli Eğitim Bakanı) olmuştu. Kendisini tebrike gelenler arasında devrin tanınmış nüktedanlarından Menas Efendi de vardı.
Münif Paşa, bu dostunu görünce hemen ayağa kalkıp karşıladı, yanına oturttu ve hazır bulunanlara, “Menas Efendi, benim kalem dostumdur” dedi. “Lakin, ben vezir olduğum halde o, ula sani (orta derecede bir rütbe) olarak kaldı. Çektikleri hep dilinin belasıdır.”
Menas Efendi cevap verdi: “Evet, çektiğim dilimin belasıdır. Ama her şeyi açık konuşmanın cezasını yalnız ben çekerim. Siz vükela efendilerimizin sükutunun cezasını ise bütün millet çekiyor!”
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.