Bir kitapçının bodrum katının daracık bir köşesinde, annesinin kemirdiği kitap sayfalarının üzerine doğan Firmin'in, gözlemlerine değinen roman, anne sütüne erişmesi kardeşleri tarafından engellenen Firrmin için kitap sayfaları bir nevi anne sütü olmuştu.
Romanın tam bu kısmında aslında "entelektüel insan neden ve nasıl farklı olur?" tarzı bir sorgulama yapılıyor da olabilir. Ben sizin gibi yetişmedim diyebilir. Eksik kalan kısım ise Firmin'in kitaplarla arasındaki ilişkinin derinlemesine anlatılmamış olması. Kitaplar okunmuş kültür ve keyif değil de doğuştan gelmiş bir özellikmiş gibi anlatılmış. Dünyaya kapananın dünyası kendisi olur mantığıyla yaşayan kitap delisi bir fare ve insanlara söyleyebildiği tek şey, "güle güle fermuar", onu da anlamadılar zaten. En büyük arkadaşı tarafından zehirlenmeye kalktı, hiç ummadığı birisiyle mükemmel bir dostluk kurdu. Kendinden isimler verdi insanlara ve eşyalara. onlarla konuştu. Belki de gerçekten budur çok okuyanın kaderi.
Dili sade ve akıcı olduğu için kısa sürede bitirilebilir kitap. Ve en güzel yanıda kitap sayesinde çok fazla yazar ve kitap örnekleri görmekteyiz.
"eğer hayatını tekrar yaşamak istemiyorsan, hayatın boşa geçmiş demektir."
"pisa'da hapsedilen ezra pound gibi bağıracağım; kahrolsun kibriniz, kahrolsun diyorum."
