Gerçekten ne düşündüğümü asla söylemem, asla gerçek fikrimi beyan etmem, ama her kimle konuşuyor olursam olayım anlatılanlara ama az ama çok katılırım, sanki anlatılanlar beni ilgilendiriyormuş gibi yaparm, içtiğim zamanlar hariç tabii, o zaman da çoğu kez aksi yönde ölçüyü kaçırırım, ta ki bu sınırı aşmış olmanın verdiği dehşet duygusuna uyanana kadar; kaldı ki bu, etkisi seneler içinde giderek artan, şimdilerde ise haftalarca sürebilen bir duygu. İçtiğim zaman bayılırım ya da hareketlerimin kontrolünü kaybederim, ki çoğu kez umutsuz ve aptalcadırlar, ama kimi zamanlar da umutsuz ve tehlikelidirler. Bu yüzden artik içmiyorum. Kimsenin bana yakınlaşabilmesini, kimsenin beni görmesini istemem, ve böyle de olmuştur: Kimse bana yaklaşmıyor ve kimse beni görmüyor.
Sayfa 38Kitabı okuyor
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.