SAKİNLİK MUTLULUK DEĞİLDİR.
Anlatım yönünden 
William Faulkner üslubuna benzetilebilecek bir 
Mario Vargas Llosa romanı. Bir 'Teke Şenliği' değil ancak Mario Vargas Llosa yine politika ile insan ruhu arasındaki şaşılacak benzerliği kompoze eden bir eser oluşturmayı başarmış. Bu kez kötü adam Trujillo değil Don Cayo Bermudez. (Aynı zamanda Trujillo Peru'da bir kent)
Santiago ile Ambrosio arasında ne kadar sürede geçtiğini bilmediğimiz sohbet üzerinden ''Katedral'' adlı meyhanede Peru'nun 1950'li yıllardaki panoraması sunulur.
Aslında ilk 250 sayfası oldukça okuma sabrı ve emeği gerektiriyor. Ama bu 250 sayfayı geçince yazar vites yükseltiyor ve bir bakmışsınız ki eserin sonu gelmiş.
Peru, Latin Amerika ülkelerinin tipik bir yansıması. Başkan Odria ,muhalefetteki APRA yanlıları ve devrimciler arasındaki mücadele üzerinden hem sistem sorgulaması hem de insan denen girift matruşkanın ne kadar anlaşılmaz ne kadar da sürprizlerle dolu ve bir o kadar da adi olduğunun alfabetik fotoğrafı oluşturuluyor.
Şahıs kadrosu kalabalık, diyaloglar 
José Saramago üslubunda düzyazı bozulmadan aktarılıyor. Diyalogların kimler arasında geçtiği daha önce söylediğim gibi 250.sayfadan itibaren tam anlaşılabilecek kıvama geliyor.
Eserde seçilen mekanlar olarak meyhaneler, çiftlikler, malikaneler, barlar, sahiller sayılabilir. Bütün bu yerler Peru'daki sosyal sınıfların yaşadıkları yere benzemesini bizlere fazlaca yormadan sunuyor.
Baba-oğul çatışması, zenci-beyaz çatışması, insan- doğa çatışması, insan- toplum çatışması ve tabii ki 'Katedral' de sohbet eden başkarakterlerimiz Santiago ve Ambrosio üzerinden verilen insanın kendisiyle çatışması.
Gerçekten de Santiago'nun dediği gibi ''Ben ilk kez nerede çuvallamıştım tıpkı Peru gibi?
İYİ OKUMALAR...
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.