"Balkon."
Sevgililer sevgilisi, anılar annesi,
Sen, bütün tadım tuzum! Bütün işim gücüm, sen!
Ne tatlıydı bir ocak başında sevişmesi,
O güzelim akşamlar ne eşsizdi bir bilsen,
Sevgililer sevgilisi, anılar annesi!
Işıyan akşamlarda kömür alevlerinden,
Balkonda geçen pembe buğulu akşamlarda,
Bir tatlılık, iyilik taşardı her yerinden!
Konuşurduk en Ölmez şeylerden söz açar da
Işıyan akşamlarda kömür alevlerinden.
Ne güzeldir güneşler sıcak akşamüstleri!
Gökyüzü ne derindir! Ne yaman çarpar yürek!
Çekerdim, uzanırken sana, taptığım peri,
Kanının kokusunu ta ciğerlerime dek.
Ne güzeldir güneşler sıcak akşamüstleri!
Tıpkı bir duvar gibi kalınlaşırdı gece,
Seçerdim karanlıkta gözbebeklerini ben,
Ayakların uyurdu ellerinmde kardeşçe,
Ölür de dirilirdim soluğunu içerken!
Tıpkı bir duvar gibi kalınlaşırdı gece.
Elimdedir o mutlu süreleri diriltmek,
Yaşarım geçmişimi yanına diz çöker de.
Bulunur mu aransa nazlı güzelliğin, tek
Sevgili yüreğinden, bağrından ayrı yerde?
Elimdedir o mutlu süreleri diriltmek!
O kokular, o sonsuz öpüşler, o yeminler
Yükselir mi ölçülmez bir uçurumdan yine,
En derin denizlerin diplerinde serinler,
Ağar gibi güneşler göğün içerlerine?
-Ey kokular! Ey sonsuz öpüşler! Ey yeminler!
Sayfa 32Kitabı okudu
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.