Hep yalnız ve mutsuzum, hep eksiğim.
Hiç geçmeyen yara gibi; bazen unutuyorum, bu geçti demek değil, o hep orada. Birden sızlıyor, kendini bana hatırlatıyor, aniden çakan şimşek gibi, o şimşekten sanki aydınlık değil, kan boşalıyor, yaram kanıyor, kanıyor...
O kanla benim içimde ne varsa, ne varsa akıp gidiyor ve geriye boşluk kalıyor, hiçlik, bedenim parça parça akıp gidiyor; yok oluyorum...
Sayfa 215 - Can Yayınları/2. BaskıKitabı okudu
·
37 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.