Allah âlemi yarattığında, yokluk halinde ona sözünü duyurdu. Bu durum ‘Ol’ ifadesinde geçer. Âlem Allah’a görünür iken bu esnada Hak âleme görünmüyordu. Çünkü mümkünlerin (sonradan yaratılanlar) gözleri üzerinde bir yokluk perdesi vardı – o kadar – dolayısıyla onlar varlığı idrak edemiyordu ve onlar madumdu (yoktu). Bu durumda Hakkın yaratması tıpkı karanlığı kaçırtan ışığa benzer. Işık bulunduğunda karanlık kalmayacağı gibi yokluk ve varlık ilişkisi de böyledir. Allah yokluktaki hakikatlere imkân ve (varlığı) kabul etme istidatları nedeniyle var olmayı emrettiğinde, onlar ne olduğunu görmek üzere koşmuşlardır. Çünkü onların kuvve (potansiyel) hallerinde – varlık bakımından değil – mümkün olarak var olduklarında ışık ile kuşatılırlar ve karanlık ortadan kalkar. Bu durumda mümkünün gözü açılır, varlığı sırf, iyilik olarak görür.
İbn ArabiKitabı okudu
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.