Mahir İz mi haklı Mithat Cemal ve Dilde Sadeleşme mi?
Bir gün Abbas Halim Paşa'nın kerimesi Prenses Emine Hanım tarafından Fuad Şemsi, Yahya Kemal, Fazıl Ahmed, Faruk Nafiz Beylerle beraber Büyükada'ya davet edilmiştim. Anadolu Kulübüne uğrayıp Midhat Cemal Bey'i de aldık. Tavla oynamaya meraklı olanlar oyuna başladılar, Midhat Cemal Bey tavla oynarken Fuad Şemsi Bey kendisini istihfaf
Sayfa 196Kitabı okudu
·
66 görüntüleme
KİMDİM (saniyen)
Mâzîye sor, ecdâdımı söyler sana kimdi;
Bir bitmez ufuktum, küre vaktiyle benimdi.
Tûfanlar, alevler beni bir kal'a sanırdı;
Taçlar uçuşur, dalgalanır, parçalanırdı.
Kahhâr atımın kanlı, kıvılcımlı izinde;
Bir başka denizdim ebediyyet denizinde.
Çarpardı göğün kalbi hilâlin avucunda;
Titrerdi yerin tâlihi merminin ucunda.
Târîh elimin çizdiği mecrâdan akardı;
Üç kıt'ada korkunç atımın izleri vardı.
Üstünde uçarken o nişîbin o firâzın,
En şanlı, şehâmetli hükümdârına arzın.
Tek bir bakışım sanki inâyetti, keremdi;
İklîli hediyyemdi, arâzîsi hibemdi.
Hançerdi hayâlim, bütün akvâm ona kındı;
Baştan başa dünyâ bir esîrimdi; kadındı.
Âsâbına nabzımdaki âhengi verirdim?
Kasd eylediğim şekli verir, rengi verirdim.
Dünyâ bilir iclâlimi ben böyle değildim;
Ben, altı asırdan beri bir kerre eğildim!
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.