Bu nimetler ma'dûm (yok) iken, var olduklarına göre mutlaka bunların bir muhdis ve muhassil'i (icad edicisi) bulunması gerekir ki bu zatın, kul olması düşünülemez. Zira herkes bütün nimet çeşitlerini kendi nefsi için tahsil etmek ister.
Eğer kulun nimetleri elde etmesi, kendi ihtiyarı ve kudreti (seçimi ve gücü) ile olsaydı, herkesin bütün nimetlere ulaşması gerekirdi. Hâl böyle olmadığına göre Kâhir ve Kâdir (ezici güce sahip) olan bir muhdis'in bulunduğunu ikrar (kabul) etmek gerekir ki, O da Allah-u Tealâ'dır.
Sayfa 381Kitabı okuyor
·
160 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.