"Beni daha ne kadar mahvedebilirsin bilmiyorum," diye mırıldandı Emir onun gözlerine kapılarak, "Gözlerine her baktığımda, gülüşün yüzüne her oturduğunda ve sesin kulaklarıma her çalındığında aynı his İlkim. Baştan ayağa. Altı yıl önce nasılsa aynı öyle. Eksiği yok, fazlası var. Hiç azalmıyor, ne olursa olsun."
"Emir... Yapma böyle."
Emir onun elini tutup, gömleğinin üstünden sol tarafının üstüne bastırdı. Kalbinden biraz uzak, göğsünün hemen üzerindeydi küçük eli. Emir elini onunkinin üstüne sardı. "Senin yerin hep burası," Adamın boşta kalan eli, şakaklarına değdi. "Çoğu zaman da burası," dedi sesinle özlem dolu bir tonla.
"İkisinde de hep varsın. Herkesin yeri değişiyor da bir sen aynısın. Ne olur senden uzak durmamı isteme benden, duramam. Kalbim de aklım da sendeyken sana uzak kalamam. Bunca sene nasıl kalamadıysam, bundan sonra da kalamam İlkim. Bunca zaman seni aklımın içinde, kalbimin köşesinde nasıl yaşattıysam bundan sonra da benden daha azını bekleme. Benim için senden öncesi de senden sonrası da yok. Sen varsın. Dün, bugün ve yarın."
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.