“Herkes kendisine baksın. Kendine bak, başkasına bakma. Kimse söylemediğini yapmasın, yapmadığını da söylemesin. “ vs dense de göz hep başkasının kusurunu görmeye teşne.
Tanıdığım büyük bir zat vardı , o derdi ki:
Ben bir talebemde bir sû-i hâl görsem, onu kolay kolay söylemem.
Neden?
Rencide olur , üzülür…
Çok hususi bir durum, bir vaziyet ortaya çıkarsa hâsıl olursa ki o tertîb-i Hak’tır, o zaman ancak müsait halde söyleyebilirim ama onun haricinde onun hakkında dua ederim. Düzelmediyse bir daha ederim, düzelmediyse bir daha ederim. Yine İslâmî konuşalım; kalp böyle olunca Allah o kalbin arzusunu kırmaz
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.