hhandaneren
@hhandangungor
قُلْ إِنَّ صَلاَتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِين
instagram.com/hhandaneren
İstanbul
85 okur puanı
Temmuz 2023 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Olmasını istemediğim onlarca şey oldu.
Korktuklarımın başıma geldiği ya da çok istediğim şeylerin olmayışına çok şahit oldum.
Belki daha fazla şahit olacağım, çok zorlandığım, hiç bitmez dediğim zamanlarım o kadar çok ki herkes gibi...
Düşe kalka büyüyor insan bugün tüm bunlara baktığımda benim ben olmamda ne kadar etkili olduklarını görüyorum.
Evet zordu bazı şeyleri yaşamak ama eğer yaşamasaydım bugün bildiklerimi bilir miydim bilmiyorum ya da bugün hayata baktığım gibi bakar mıydım?
Düşüncelerim, fikirlerim aynı olur muydu? Bu kadar sıkı sarılıp, koruyabilmiydim kendimi?
En ama en önemlisi ve güzeli tüm bu zorluklar arasında başardıklarımı düşünmek, her şeye rağmen inatla ayakta durup direndiğimi görme, Allah'ın dualarımı kabul edip bana yardımcı olduğu anları bulup düşünmek her şeye bedel... Hayat koca bir imtihan ve biz çok istediğimiz şeylere ulaşamayabiliriz ama "hayırsızsa olmasın" dediğin anları hatırla ne güzel korunmuşsun Allah tarafından...
Veya korktuklarımızın başımıza geldiğide olacak ama o anların bakış açını nasıl değiştirip seni nasıl güçlendirdiğini düşün ne güzel terbiye edilmiş Allah tarafından...
Bazen de istediklerimize ulaşacağız ama onlarda imtihanlarıyla gelecekler tüm zorlukların arasında güzellikleri görüp tutunmak perdenin arkasında saklı sadece o perdeyi penceremizin önünden çekip dışarıya göz atmak. Tüm mesele bu. Güneş içeri girecek, temiz hava ve çiçeklerin kokusu bir şekilde ulaşacak bize...
Ne zaman açtın bu kadar kendinle aranı?
Ne ara uzaklaştın bu kadar kendinden?
Görsünler diye seni, o kadar uzaklara gittin ki!
Değerini kaybedince anlayacaklarına inanınca kendini fark etmeden kaybediyorsun.
Arayıp duruyorsun sonra, soruyorsun:
“Nereye koymuştum sevincimi?”
“Nereye koymuştum neşemi?”
“Nereye koymuştum gülüşlerimi?”
Aldın, gizemli bir kutuya koydun kendini. Kimse açmıyor diye çıkmayacak mısın oradan?
Yol yakınken dön. Gözüm yolda kalır diye de üzülme. Evine dönenlere sor, kendine gelenlere sor.
Güzel bir resim illaki asılır, senin de yüreğinin bir köşesine.
İnsan olduğumuzu unutuyoruz bazen bu gerçekten ağır bir cümle olsa da gerçek olduğunu değiştirmiyor. Hata yapabileceğimizi unutuyoruz. Ya da her şeye yetişmek zorunda olduğumuzu hissetmek bile bir yanılgı değil midir aslında? Hayatın hengâmesinde kaybolup gidiyoruz. Tıpkı yürüyen merdivenlerin tersine adım atmaya çalışıyor gibiyiz. Bir şey hareket ediyor ama bu hareketin bir sonucu yok. İşte hayat da bazen bize böyle bir şey sunar. Hareket et harekete geç der sen bunu dinlersin ama bir arpa boyu kadar yol alamamışsın çünkü Yorgunsun. Bunu kabul edip dinlenmeye vakit ayırmamız gerekiyor. Durup kendimizi dinlemek ya da. Diğer insanlar ne diyor diye değil ben ne diyorum diye yaşamak lazım bu hayatı. Sona gelirken söylemek istediğim şey artık kendine bakma vakti geldi kendini mutlu etmeye bak lütfen..
Okur Takip Önerileri
Duyulmayacağını bildiğimiz halde konuşmak istedik. Yutkunduklarımız dağ oldu, biriktirdiklerimiz deniz.
•
“Nasıl yaşıyor bunca insan Senden uzakta?
Adını anmadan nasıl yaşıyor, onu da anlamış değilim..
Neye üzüleceğimize de şaşırmışız..
Gündelik işler, telaşeler peşindeyiz..
Değer mi, değmez mi?
Kaybettiğimiz gün kazandığımıza..
Değer mi, değmez mi?
Onu da bilemeyecek kadar uzaktayız..
Adını andım,
Rahatladım Allahım..“
Öyle olmadığı halde öyleymiş gibi davrananlardan ziyadesiyle uzağız.👌🏻
“Herkes kendisine baksın. Kendine bak, başkasına bakma. Kimse söylemediğini yapmasın, yapmadığını da söylemesin. “ vs dense de göz hep başkasının kusurunu görmeye teşne.
Tanıdığım büyük bir zat vardı , o derdi ki:
Ben bir talebemde bir sû-i hâl görsem, onu kolay kolay söylemem.
Neden?
Rencide olur , üzülür…
Çok hususi bir durum, bir vaziyet ortaya çıkarsa hâsıl olursa ki o tertîb-i Hak’tır, o zaman ancak müsait halde söyleyebilirim ama onun haricinde onun hakkında dua ederim. Düzelmediyse bir daha ederim, düzelmediyse bir daha ederim. Yine İslâmî konuşalım; kalp böyle olunca Allah o kalbin arzusunu kırmaz
Bir tarafta tahakküm zihniyetli reel insan, diğer tarafta Senegalli insan… Çözüm : ‘ Sıfır maliyetli Senegalli köle !’. Ve Afrika’dan fevç fevç, Amerika ‘ya gemilerle taşınan insanlar
Biz hesap gününe hep negatif tarafından , olumsuz anlamıyla bakmaya şartlandık. Çünkü vaizler öyle anlatırlar. İnsanlara baktığımızda çok da haksız sayılmazlar belki de. Şimdi bir de pozitif taraftan bakalım. Allah , kullarıyla , yani bizlerle tek tek muhatap oluyor.
Kapitalist dünyanın bir medeniyet kurgusu vardır ve bu kurgu insanı yönlendirmektedir. Kapitalizm, sadece para kazanmak değil. Arkasındaki değerlerle beraber gelir, çünkü o bir usuldür. O usulü üreten bilinçli bir tercihtir, yani toplumsal bir mutabakatın ürünüdür. O toplumsal mutabakat da özünde birtakım değerler sistematiğine istinat eder. Kapitalist usul, biçim, geldiği zaman ona ait değerler de birlikte gelir
Modernite ve teknoloji, insanın ihtiyaç sıralamasını alt-üst etti.
Şimdi insanlar kitap okuyamıyorlar. Çünkü beyinler sanki bir deniz anası gibi olmuş, bütün kıvrımları adeta kaybolmuş, düz bir satıh halime gelmiş. Beynin cevvaliyeti yok olmuş. Hemen sıkılıyorlar. Onlara avantür, biraz daha ilerisi, ‘görsel’ lazım. Böyle olunca da bütün kavram dünyası yok oluyor
Zaman geçti... Biz değiştik...
Kalabalık kentlerde, yüksek apartmanlarda yaşamayı seçtik.
Yalnızlaştık.
Bir kitabı okumaya başladı
Geç kalmışız; artık koşmamamız bu yüzden, adımlarımız ağır aksak.
Ve biz artık hangi sokağa sapsak, yokuş kalmışız.
Oğuz Atay
(Nisyan)esasıyla kendini unutmak demekmiş.
Ben daha kendimi bilemedim ki unutayım bu adını bilmediğim diyarlarda.