Daha 35 imize basmadan her şeyin bittiğini,işin tamam olduğunu;aşkın,arzunun,ümit ve ihtirasın artık bir daha uyanmamak üzere sönüp gittiğini kendi kendimize itiraf etmek;kendi kendimize bütün mutluluk ve başarı kapılarının kapandığını söylemek ve gelip,burada bir ağaç gibi yavaş yavaş kurumaya mahkum olmak.Böyle mi olacaktı?Böyle mi sanmıştım?Lakin işte böyle oldu ve böyle olması lazımdı..
·
73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.