İşte buram buram Orta Anadolu kokan bir kitap daha...
İçinde Orta Anadolu kültürü anlatılan, Orta Anadolu ağzının konuşulduğu cümlelere yer veren kitaplar beni daha bir kendine çekiyor. Bu yüzden bu kitabı daha bir severek, olayların içinde kendimi bularak ve adeta yaşayarak okudum. En son 
Yılkı Atı nı okurken bu tür duygular içinde bulunmuştum. Sevgili Arsız Ölüm bana bu duyguları tekrar yaşatan bir kitap oldu.
Sevgili Arsız Ölüm yine fakültedeki okuma grubumuz vesilesiyle tanıştığım bir kitaptı. Ve ben Sevgili Arsız Ölüm'ü de şimdilik sadece bir kitabını okumuş olmama rağmen Latife Tekin'i de çok ama çok sevdim. Böylelikle Latife Tekin'in diğer eserleri de okunmak için sıraya girmiş oldular.
Kitabın içeriğine değinecek olursak; kitabı iki bölüme ayırmak mümkündür bana kalırsa. Birinci bölüm kitapta yaşantısı anlatılan ailenin köyden büyük şehire göçmeden önce köydeki yaşantılarını ve yaşadıkları köyü, ikinci bölüm ise şehirdeki yaşantılarını anlatıyor.
Okunması oldukça kolay bir eser, yazar çoğunlukla kısa ve kurallı cümleler kullanmış bu da eseri su gibi akan, bir solukta okunan bir hale getirmiş. (Çok da güzel olmuş açıkçası, ben çok beğendim.) Bunun yanında bu kısa ve kurallı cümleler esere, anlatıcının olan biteni bir solukta okuyucuya anlatmak istediği izlenimini de katmış.
Latife Tekin ile tanışmak için çok yerinde bir tercih olacağını düşünerek Sevgili Arsız Ölüm'ün okunmasını herkese tavsiye ediyorum.
Ah Dirmit ah!
Kitabı okurken Dirmit'i bağrıma basasım geldi. Ailesinin elbirliği ile Dirmit'in yüreğinde açtıkları yaraları tek tek sarasım geldi. Çok sevdim Dirmit'i, hurafelerin karşısında duruşunu, şiirlerini, çareyi sokağın çocuğu olmakta buluşunu. Dirmit'in acılarını yaşayıp korktuğu şeylerden korktum kitabı okurken. Bir kez daha hatta defalarca kez daha okunmalı...
··
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.