Derler ki filozof olabilmesi için insanın muğlak, ihtimamla inceltilmiş meseleleri ele alabilecek kadar akla; zihnini felsefe meselelerine bağımlı kılacak kadar da salaklığa ihtiyacı vardır. İnsan kaldığımız müddetçe ne yârdan, ne serden geçeriz. Meselâ ben, ömrüm boyunca titizliğime ne çok kıymet vermiş olursam olayım, gönlümü salaklıktan vazgeçmeye bir türlü razı edememişimdir.
·
111 görüntüleme
Hayatım diye bildiğim zaman parçası sırasıyla zihnimin şiirle, sosyalizmle, İslâmiyet’le meşgul olduğu bir zaman parçasıydı. Akıl imdadımıza yetişmediği takdirde asla altından kalkılamayacak bu meşguliyetlere bağlanmanın salaklık neresinde? Şurasında ki ben benim zihnimi meşgul eden konularda bir cevher saklı olduğuna herkesin, ama bilhassa kendimi tanışıklık kurduğum zehabına kaptırdığım kimselerin günü geldiğin de akıl erdirebileceğine inandım. Tanıdığım kimselerin haslıktan, hassasiyetten nasipsiz olabileceklerine akıl erdiremeyen kişi bendim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.