“Yoruldum ve bu durumdan çok sıkıldım.”
“Hangi durumdan? Ne dedi o sana? “
“Hayal ettiğim gibi olmadı!… seninle başlamadan önce ben sana çok aşıktım. Öyle çok aşıktım ki her gece pencerenin ışığında yaşar sesini duyabilirim belki diye mutfaktan ayrılmazdım. Saplantı, takıntı ya da herneyse adı işte…
Gözlerinin rengi yeşil diye evim, eşyalarım, bana ait olan her şey yeşil olmaya başladı. Bir sen bana ait değildin çünkü.öyle yaparsan sana yakın olabilirim diye düşündüm belki. Bunları bildiğini biliyorum çünkü hepsini günlüğüme yazmıştım.
Sonra, sen beni görmeye başladın. Varlığımı hissetmeye. Başka bir gözle bakmaya… Hayatıma dahil oldum ve biz seninle-“
“Erva,” diye durdurdu beni. “Ne demeye çalışıyorsun sen? Ben zaten biliyorum bunları. Beni sevdiğini…”
“Öyle değil işte,”
“ Ne öyle değil?”
“Tüm bu hissettiklerim aşk değil. Ben geçen zamanda yanıldığımı fark ettim.“
“ Ne bu şimdi? Sana benden ayrılmalını mı söyledi Ceylin?”
“ Söyledi. Ama o yüzden değil, ben günlüğümde yarattığım adamı seviyormuşum.
Bazen hayal olana aşık olur insan. Bir kitap karakterine, imkansız olan birine aşık olduğunu sanar çünkü ulaşamadı cazip gelir. Ben sana aşık değilim, doğru. Aşk sandım ama yanıldım.”
Pukka YayınlarıKitabı okudu
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.