Yeniyetmeler sıkıntılarını
hafifletmek, boğulma duygusundan kurtulmak için kendilerini kesiyorlardı.
Bu sıkıntının dışarı atılması şarttı. Bunun için de bedenin kanaması gerekiyordu. Kesikler de bu sıkıntıyı, bu boğulma duygusunu dışarı atıyordu.
Hem oyalanma –psikolojik acının yerini fiziksel acı alıyordu– hem de yatışmaydı. Yara, psişik zehri bedenin dışına akıtıyormuş gibi hissediliyordu...