becâyiş: i. fa. [aslı yâ’nın fethiyle becâyiş yani onun yerine manasıyla bizce müsta‘mel ve künye defterindeki kayıttan müsteâr bir ta‘bir olup, Fârisîde kullanılmaz]
iki memurun mübâdele-i memuriyet etmesi, kendi taleple riyle her biri diğerinin yerine nasb olunması:
becâyiş oldu, becâyişi icrâ edildi.
Sayfa 220Kitabı okuyor
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.