Şimdi gördük ki bir devletin kurulmasında yasaları yapma yetkisi ya tüm vatandaşlardan meydana gelen bir organın veya vatandaşların bir bölümünün ya da bir tek kişinin elinde bulunmalıdır. Çünkü insanların özgür yargılarının çok farklı olmalarına, her birinin ancak kendisinin her şeyi bildiğini sanmasına, tam bir duygu ve söz birliğinin de düşünülememesine rağmen, kişilerin büsbütün kendi yargılarına göre hareket etmek hakkından vazgeçmemeleri halinde barışın korunması imkansız olur. Bunun için kişi doğru olarak, özgür us ve yargı hakkını olmasa bile, özgür davranma hakkını terk eder. Duygu ve yargıları onları onaylamasa da, hiç kimse devleti tehlikeye düşürmeksizin yetke sahiplerine karşı harekete geçemez. Bunu hileye, nefret ya da hiddete değil de, ussal inancına dayanarak yapması ve böylece kendi yetkesini artırmaya çalışmaması koşulu ile onların aleyhinde konuşması bile mümkündür.
Sayfa 91Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.