Philon'a göre Tanrı, Eski Ahit'in belirttiği gibi aşkın, kişisel bir varlıktır; ama o, aynı zamanda, Platon'un ve Pythagorasçıların belirttikleri gibi saf, madde-dışı, hareketsiz, kendi kendine yeten bir akıl, her türlü çokluğun kaynağı ve ötesinde olan Bir'dir. Bu Tanrı veya Bir, değişmez, sonsuz, kendi kendine yeten bir varlıktır ve ana özelliği iyi, cömert olmasıdır.
Nitekim evren, varlığını Bir'in veya Tanrı'nın bu cömertliğine, iyilikseverliğine borçludur: Tanrı biçimsiz ve kaotik maddeye kendi Akıl'ını, Logos'unu empoze ederek yani ona düzen ve akılsallık kazandırarak evreni meydana getirmiştir. Böylece evren Tanrı'nın iradesinin ürünü olarak, ama fiziksel değil, tümüyle entelektüel, akılsal bir yolla varlığa gelmiştir.