Dazai bu kısa romanında yarattığı karakter ile aslında kendi hayatını, iç dünyasını, ilişkilerini, bağımlılıklarını anlatmış. Yani direkt olarak bu otobiyografik bir romandır demiyor ama Dazai’yi biraz bile biliyorsanız Yozo’nun kendi yansıması olduğunu kolayca fark edebilirsiniz ki muhtemelen yazarın amacı da bu. Dazai, Yozo’yu üç zaman diliminde ele alıyor: Çocukluk, ergenlik (lise yılları) ve yirmili yaşları. Yozo hayatının her evresinde hayır diyemeyen, isteklerini dile getiremeyen, insanlardan korkan ve onlara güvenmeyen, çevresindeki insanların ve olayların akışında sürüklenen bir karakter. Hayatı boyunca gerçek kimliğini “soytarı” maskesi altında gizliyor. Aile dinamikleri, çocukluk travmaları ve onların yetişkin hayatındaki yansımaları, romantik ilişkileri, bağımlılıkları, depresyonu ve intiharları Dazai’nin hayatı ile mükemmel bir paralellik haline. Yozo’yu sevebilirsiniz de nefret de edebilirsiniz, aynı insanların Dazai’yi ya çok sevmesi ya da nefret etmesi gibi. Roman her ne kadar melankolik bir içeriğe sahip olsa da hem kısa olması hem de yazarın üslubu nedeniyle okurken beni hiç bunaltmadı. Bol bol psikolojik analiz yapılıp bağlantılar kurulabilinecek bir eser olmuş. Uzak Doğu edebiyatına pek ilgili değilim ama Osamu Dazai’nin diğer romanlarını da otobiyografik özelliğinden dolayı merak ediyorum ve okumayı düşünüyorum.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202333,4bin okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.