Okumakta çok zorlandığım bir kitap oldu. Yeraltı edebiyatı bana göre değil, bunu bir kez daha anlayıp kendimi keşfettiğim için okumaktan memnunum. Son bölümde Kinyas'ın Tolga'ya dönüştüğü kısımsa bana göre kitabın en güzel bölümü, gözyaşlarıyla okudum. Hem umut veren aydınlık taraf olduğu için, hem de öldü kabul edilen birinin yıllar sonra bir gün kapıyı çalması belki de benim senelerdir gördüğüm en güzel ve uyandığımda en acı veren rüyam olduğu içindir. Keşke kaybettiğimiz bir gün çıkıp gelebilse.
